Intervieuw met Frits door Patrick Simons van het Christelijk Informatie Platform (CIP)

Frits Rouvoet werd door zijn vrouw naar de Wallen gestuurd: “Op seksueel gebied heb ik nooit strijd gehad”

Vijftien jaar lang is Frits Rouvoet al actief als hulpverlener op de Amsterdamse Wallen. In die tijd maakte hij de meest bizarre dingen mee. Onlangs bracht hij het boek ‘U ook hier?! Frits Rouvoet op de Wallen’ uit waarin hij de lezer meeneemt naar de Wallen maar ook naar zijn eigen hart. Wat is het meest bijzondere dat hij in al die jaren meemaakte? Hoe is het om als man tussen de prostitutees te werken? En waarom moet de kerk volgens Frits helemaal niet om de zondagse eredienst draaien? In een openhartig gesprek met CIP.nl legt de flamboyante hulpverlener zijn hart bloot. “Ik heb nog nooit meegemaakt dat een vrouw op de Wallen een poging deed om mij te verleiden.”

Je werkt inmiddels 15 jaar op de Wallen. Wat is het meest bijzondere dat je hebt meegemaakt?
“Ik krijg die vraag regelmatig en ik vind het ontzettend moeilijk om daarop te antwoorden. Er zijn zoveel mooie en bijzondere momenten geweest. Bijvoorbeeld die jongedame die door haar eigen moeder werd verkocht. Ze werd gebruikt als kindslaaf en werd ontzettend vaak misbruikt. Vanaf haar 14e zat ze in de prostitutie. Toch bleef ze altijd positief en zag ze het goede in mensen. Ze was boos op haar familie maar was uiteindelijk ook in staat om ze te vergeven. Onlangs hebben we haar mogen dopen. Zij is één van de dames waarvan ik kan zeggen dat ik haar ondertussen als een dochter zie. We hebben veel contact en het gaat inmiddels goed met haar. Ze is uit de prostitutie gestapt en heeft een opleiding als kapster gevolgd. Maar er zijn heel veel van dat soort momenten geweest.”

Waar is God op de Wallen?
“Veel van de vrouwen die hier zitten, zijn in eerste instantie religieus opgevoed in hun thuisland. Ze hebben vaak echt wel een godsbesef. Toch hebben ze vaak moeite om te bidden. Waarom? Omdat ze toch wel weten dat wat ze doen, even los van de omstandigheden, niet van God is. Maar ze zien geen uitweg. Ik denk dat God nadrukkelijk op de Wallen aanwezig is. Maar heel veel vrouwen durven die relatie met God niet aan te gaan uit schaamte voor wat ze doen. Wij evangeliseren bijvoorbeeld niet. Nooit. Maar toch komt het gesprek vaak op God en als we dan vragen of we voor ze mogen bidden, krijgen we meestal een positief antwoord. Soms roepen vrouwen me uit zichzelf binnen en dan vragen ze of ik voor ze wil bidden voor henzelf of voor hun kinderen. De vrouwen zijn allemaal door bepaalde omstandigheden daar terechtgekomen. Zij zijn in zichtbare omstandigheden beland. Zichtbaarder dan achter een verlicht raam wordt het niet. Maar heel veel christenen lopen rond in een onzichtbare situatie maar waar je ook niet bepaald trots op kunt zijn. We zitten allemaal in omstandigheden waarin we God keihard nodig hebben.”

Eén van de redenen om het boek te schrijven is dat je zo vaak gevraagd wordt waarom je nu eigenlijk als man op de Wallen werkt. Kun je antwoord geven op die vraag?
“Heel veel van de vrouwen die op de Wallen werken, hebben een vader die niet of op een negatieve manier aanwezig was in hun leven. Zeker bij vrouwen uit Oost-Europa is dat vaak het geval. Daardoor hebben deze vrouwen vaak een heel slecht vaderbeeld. Bovendien zei Peter Vlug sr. ooit een keer: “Mannen in Nederland hebben een schuld richting deze vrouwen.” Dat raakte me. En waar mannen de pijn hebben gebracht, kunnen mannen ook genezing brengen. Op de één of andere manier kreeg ik ook altijd vrouwen op mijn pad. Mijn vrouw en ik waren er op een gegeven moment echt van overtuigd dat God mij op deze manier wilde gebruiken. God heeft daarover ook verschillende momenten tot ons gesproken.”

Maar als man op de Wallen tussen vele schaars geklede vrouwen. Hoe doe je dat toch? Dat lijkt me ongelooflijk lastig…
“Dat is een hele logische vraag. In eerste instantie dacht ik dat mijn werk op de Wallen maar voor drie maanden zou zijn. Ik hielp een Russische vrouw die dames uit haar land wilde ontmoeten om haar geloof met hen te delen. Ik werd er nota bene door mijn eigen vrouw heen gestuurd om te helpen. Uiteindelijk ben ik er nooit meer weggegaan. Hoe ik dat als man doe? Ik heb mezelf er allereerst op toegelegd om vrouwen altijd in de ogen te kijken. Dat was ik sowieso al gewoon, maar ik heb mezelf daar echt in getraind.

Natuurlijk ben ik niet blind, ik zie ook wel hoe ze er bijstaan. Maar mijn ervaring is: hoe meer je geïnteresseerd ben in hun situaties en betrokken gaat raken bij de vrouwen, hoe minder je geïnteresseerd bent wat zichtbaar is. Een vrouw zei eens tegen me: ‘Frits, als jij langsloopt voel ik me echt gezien.’ Dat deed me heel goed. Een andere vrouw zei: ‘Frits, wij hebben zoveel gesprekken gehad met elkaar. Ik heb me aan jou meer blootgegeven dan aan menig ander man hier.’ Dat zegt iets over de relatie die we proberen op te bouwen. En weet je, als ik thuis ben, moet ik net zo goed uitkijken wat er langs komt op internet of televisie. Ook dan moet je keuzes maken. Ik denk dan ook dat we er allemaal mee uit moeten kijken.”

Met dit verschil dat ik thuis kan wegzappen of de website weg kan klikken…
“Dat kan ik inderdaad niet. Het klinkt misschien heel gek, maar als ik daar rondloop doet het me echt helemaal niets. Ik heb ook nooit strijd of moeite op seksueel gebied gehad. Ik herinner me een uitspraak van iemand die zei: ‘Als ik daar rondloop, moeten machten voor Jezus in mij aan de kant gaan in plaats van dat ik aan de kant ga voor die machten.’ Dat is denk ik precies hoe het is. Als ik daar rondloop, doet het me niets en het heeft me ook nooit wat gedaan.”

Je gaat nooit alleen toch?
“Klopt, ik ga nooit alleen. Er is altijd een andere vrouw bij.”

Dus in die vijftien jaar ben je nog nooit alleen met een prostituee geweest?
“Ik ben nog nooit alleen op de Wallen geweest. Als ik hier op kantoor ben, zijn er ook altijd andere teamleden. Natuurlijk zit ik weleens apart met een vrouw te praten, maar in principe is dat altijd zichtbaar voor andere die op kantoor zijn. Overigens heb ik ook nooit meegemaakt dat een vrouw daar een poging deed om mij te verleiden. Nog nooit.”

Je schrijft ook dat juist mannen hoop kunnen bieden aan deze vrouwen. Vertel?
“Mannen zitten emotioneel anders in elkaar. Het vreemde is dat rondom de prostitutie bijna alleen maar vrouwen een rol spelen in de hulpverlening. Natuurlijk zijn vrouwen net zo hard nodig, maar ik denk dat er een goede mix moet zijn. Op bepaalde punten zijn mannen denk ik net iets doortastender. Wat volgens mij belangrijk is, is dat ik het vaderhart van God aan vrouwen mag brengen. Natuurlijk heeft God ook een moederhart en dat is net zo hard nodig. Maar juist dat vaderhart hebben deze vrouwen heel hard nodig. Zelfs wanneer ze een vader hadden die heel erg goed voor ze was, weet deze over het algemeen niet wat ze doen. Terwijl ik ze ken in hun omstandigheden.”

Maar ik kan me voorstellen dat vrouwen jou als man juist ook wantrouwen?
“Ja, dat gebeurt. Maar het gebeurt ook juist andersom. Dat ze de vrouwen in ons team wantrouwen, al heeft dat voornamelijk met schaamte te maken. Tegenover andere vrouwen schamen ze zich meer.”

In je boek pleit je ervoor dat de kerk naar buiten moet. Je schrijft onder andere dat de kerk niet om de zondagse eredienst draait. Waar dan wel om?
“Ik denk dat we moeten doen wat Jezus ons gezegd heeft. We moeten het Evangelie naar de mensen om ons heen toebrengen. Door de jaren heen is er wat afgebeden voor het Red Light District. Er zijn heel wat bidstonden en campagnes georganiseerd. Je wilt niet weten hoeveel foldertjes er zijn uitgedeeld op de Wallen of de mensen ergens naar toe wilden komen. Heeft het echt gewerkt? Nee. Er zal hier en daar best een keer een vrouw zijn uitgestapt. Maar ik geloof dat we werkelijk Jezus moeten gaan laten zien op de Wallen. We moeten Jezus op de Wallen brengen in plaats van de dames uitnodigen om ergens in het land naar een bijeenkomst te komen. Dat doen ze echt niet. Laatst werden de vrouwen uitgenodigd voor een kerstviering in Goes. Denk je dat die vrouwen uit Amsterdam daar echt heen gaan? Echt niet.

We moeten laten zien wie Jezus is. En Jezus was ongelooflijk trouw. Dat mogen wij ook brengen, de trouw van Jezus. En daar zijn we continu mee bezig. We moeten Jezus brengen in de wereld om ons heen. Voor mij is dat het Red Light District geworden, maar dat kan voor een ander ook de buren zijn. Ik wil aan die vrouwen laten zien hoe trouw Jezus is en hoe Hij naar ze kijkt. We krijgen ze echt niet allemaal de kerk in, hoor.”

Klik hier om ‘U ook hier?! Frits Rouvoet op de Wallen’ te bestellen.

Foto in artikel: Patrick Krabbe Media

Christenen die meer diepgang willen kiezen voor CIP+

Je las net een gratis CIP+ artikel. Meld je aan en start je gratis maand.

 

Reacties